θερμοπώλιον

From LSJ
Revision as of 21:30, 10 December 2020 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - "<span class="sense"><p>" to "<span class="sense">")

Οὐκ ἔστιν εὑρεῖν βίον ἄλυπον οὐδενός → Vacuam invenire non datur vitam malis → Kein Leben lässt sich finden frei von jedem Leid

Menander, Monostichoi, 419
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: θερμοπώλιον Medium diacritics: θερμοπώλιον Low diacritics: θερμοπώλιον Capitals: ΘΕΡΜΟΠΩΛΙΟΝ
Transliteration A: thermopṓlion Transliteration B: thermopōlion Transliteration C: thermopolion Beta Code: qermopw/lion

English (LSJ)

τό,    A cook-shop, in Lat. form thermopolium, Plaut. Curc.292, Trin.1013, but θερμοπωλεῖον is expld. by lupinarium, Gloss.

German (Pape)

[Seite 1202] τό, Ort, wo warme Getränke verkauft werden, Plaut.

Greek (Liddell-Scott)

θερμοπώλιον: τὸ, μαγειρεῖον, καπηλεῖον, παρὰ Πλαύτ. Curc. 2. 3, 13, Trin. 4. 3, 6.

Greek Monolingual

θερμοπώλιον, τὸ (Α)
μαγειρείο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θερμ(ο)- + -πώλιον (< -πώλης < πωλώ), πρβλ. αρτο-πώλιον, παντο-πώλιον].

Wikipedia EN

A thermopolium in Pompeii

In the ancient Greco-Roman world, a thermopolium (plural thermopolia), from Greek θερμοπώλιον (thermopōlion), i.e. cook-shop, literally "a place where (something) hot is sold", was a commercial establishment where it was possible to purchase ready-to-eat food. The forerunner of today's restaurant, the items served at the thermopolia are sometimes compared to modern fast food. These places were mainly used by the poor or those who simply could not afford a private kitchen, sometimes leading them to be scorned by the upper class.

Wikipedia EL

Κατά την διάρκεια της Αρχαιότητας, το θερμοπωλείο (πληθυντικός θερμοπωλεία) ήταν κατάστημα ταχείας εστίασης. Σερβίρονταν ζεστά γεύματα (στα ελληνικά, θερμός σημαίνει « ζεστός » και πωλείο «πουλάω»), καθώς και ποτά (κρασιά, ζεστό νερό, εμποτισμένο ή όχι). Επρόκειτο για μικρό κατάστημα ιδιαίτερα δημοφιλές, τύπου ταβέρνας, με, μεταξύ άλλων, τον περίφημο πάγκο σε σχήμα L, συμπαγές λίθινο τμήμα το οποίο εμπεριείχε πήλινα δοχεία, ενώ ήταν καλυμμένο από πλάκες μαρμάρου.

Τα καταστήματα αυτά προσέφεραν μια υπηρεσία εστίασης και ποτού σε όσους δεν είχαν την οικονομική ευχέρεια ή την διάθεση για μαγείρεμα, σε ενοικιαστές και υπενοικιαστές, ταξιδιώτες, ξένους και γηγενείς. Η πελατεία αυτή, σεμνής και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ύποπτης προέλευσης, τους έδωσε σχετικά κακή φήμη. Ο Πλαύτος για παράδειγμα εξεγείρει έναν εκ των χαρακτήρων του ενάντια των Ελλήνων που φέρουν μανδύες και των σκλάβων ληστών που έρχονται να μεθύσουν χάρη στην λεία των κλοπών τους, στα καταστήματα αυτά.