τρόπαιος
From LSJ
Ζευχθεὶς γάμοισιν οὐκέτ' ἔστ' ἐλεύθερος → Haud liber ultra est, nuptiae quem vinciunt → Wer durch der Ehe Joch vereint, ist nicht mehr frei
French (Bailly abrégé)
α, ον :
I. 1 qui fait tourner, càd qui met en fuite ; qui donne la victoire (Zeus);
2 qui détourne les maux (cf. lat. averruncus);
II. détourné, écarté ; ἡ τροπαία (πνοή) vent qui tourne ; p. ext. changement, vicissitude.
Étymologie: τροπή.
Russian (Dvoretsky)
τρόπαιος: ион. и староатт. τροπαῖος 3
1) обращающий (врагов) в бегство (Ζεύς Soph., Eur.);
2) отвращающий несчастья (Ζεύς Soph.);
3) заставляющий отвернуться: τ. ὄμμασί τινος Eur. заставляющий кого-л. отвести глаза - см. тж. τροπαία, τροπαῖα и τρόπαιον.
