ἀπαραιτήτως
From LSJ
Θεὸς πέφυκεν, ὅστις οὐδὲν δρᾷ κακόν → Deus est, qui nihil admisit umquam in se mali → Es ist ein göttlich Wesen, wer nichts Schlechtes tut
French (Bailly abrégé)
adv.
1 inexorablement, durement;
2 sans pouvoir fléchir.
Étymologie: ἀπαραίτητος.
Russian (Dvoretsky)
ἀπαραιτήτως: неумолимо, непреклонно Thuc., Polyb., Plut.
English (Woodhouse)
(see also: ἀπαραίτητος) pitilessly
