Διονυσίσκος
From LSJ
ὁ ναύτης ὁ ἐν τῇ νηῒ μένων βούλεται τοὺς τέτταρας φίλους ἰδεῖν → the sailor staying on the ship wants to see his four friends
English (LSJ)
ὁ, Dim. of Διόνυσος, person who has bony excrescences on the temples, Heliod. ap. Orib.46.28.2, Gal.19.443.
Greek (Liddell-Scott)
Διονῡσίσκος: ὁ, ὑποκοριστ. τοῦ Διόνυσος·― Διονυσίσκοι, ὀστεώδεις τινὲς ἐπιφύσεις παρὰ τοὺς κροτάφους (κέρατα) Ὀρειβ. 125 Cocch.
Spanish (DGE)
-ου, ὁ 1 Dionisisco o Dioniso niño tít. de un drama satírico de Sófocles Lex.Mess.283.19.
2 anat. protuberancia ósea que nace cerca de los temporales, tb. cuerno de los animales astados, Gal.19.443.
