ἀχρειόγελως

English (LSJ)

ων, untimely-laughing, epithet of the Athenians, Cratin.323, cf. AB475.

Spanish (DGE)

-ων
que ríe sin motivo χαῖρ' ὦ μέγ' ἀχρειόγελως ὅμιλε ref. a los atenienses, Cratin.360, cf. AB 475, Sud., Fr.Lex.I 35.

Greek (Liddell-Scott)

ἀχρειόγελως: -ων, ὁ ἀκαίρως γελῶν, ἐπίθ. τῶν Ἀθηναίων, Κρατῖν. ἐν Ἀδήλ. 51· πρβλ. ἀχρεῖος.

German (Pape)

ὅμιλος, zur Unzeit od. über alberne Dinge lachend, Cratin. bei Hephaest. p. 84; vgl. B.A. p. 475.