κράας

ζέσιν τοῦ περὶ καρδίαν αἵματος καὶ θερμοῦ → surging of the blood and heat round the heart

French (Bailly abrégé)

(τό) :
seul. gén. κράατος, dat. κράατι, acc. pl. κράατα;
tête.
Étymologie: cf. κάρα.

κράας: (ᾱᾰ) τό (только gen. κράατος, dat. χράατι и acc. pl. κράατα) голова om.

κράας, τό, ep. = κράς, Haupt; findet sich bei Hom. nur im gen. κράατος, Il. 14.177, dat. κράατι Od. 22.218, und accus. plur. κράατα, Il. 19.93; und so sp. Ep., κράατος ἐξ ὑπάτοιο Ap.Rh. 1.222, κράατα δησάμενος 2.1013. – Vgl. κάρα.