ἐμπυρίζω
ῥεῖα δ' ἀρίζηλον μινύθει καὶ ἄδηλον ἀέξει, ῥεῖα δέ τ' ἰθύνει σκολιὸν καὶ ἀγήνορα κάρφει → easily he humbles the proud and raises the obscure, and easily he straightens the crooked and blasts the proud (Hesiod, Works and Days 6-8)
English (LSJ)
= ἐμπυρεύω, LXX Jo.8.28, D.S.2.36, 12.43:—Pass., Chron.Lind.D.41, PTeb.5.135 (ii B. C.), Diog.Oen.8, Alex.Trall. Febr.2; (ψυχὴ) τοῖς πάθεσιν -ομένη Simp. in Epict.p.126D. (In Thd. Ge.4.4,5 ἐ. is a mistranslation due to confusion of Hebr. yiša' and 'iššeh.)
Spanish (DGE)
1 incendiar, quemar esp. casas, templos o tierras en cont. bélico o como proceso agrícola antes de la siembra σῖτον SEG 40.524B2.17 (Anfípolis III/II a.C.), cf. 43.708.6 (Euromo II a.C.), PCair.Zen.387.3 (III a.C.), τὴν πόλιν LXX Io.8.28, τὰς χώρας D.S.2.36, τὰ πεδία para eliminar los rastrojos antes de la siembra PUG 100.8 (II a.C.), τὰ ἱερά Philostr.Gym.5, en v. pas. ἐμπυρισθέντος τοῦ ναοῦ Lindos 2D.41 (I a.C.), cf. LXX 1Ma.11.4, ἐνπυρίζεσθαι τὴν γῆν ἔδει Diog.Oen.13.2.5, cf. Alex.Trall.1.313.28, ἐμπεπυρισμέναι οἰκίαι COrd.Ptol.53.148 (II a.C.)
•tb. c. ac. de pers. quemar, abrasar, prender fuego a τί οὐκ ἐμπυρίζω αὐτάς; Vit.Aesop.G 30, en v. pas. ἅμα τοῖς μαθηταῖς ἐμπυρισθεὶς διεφθάρη Hippol.Haer.1.2.16.
2 quemar incienso, incensar en ceremonias fúnebres, c. dat. ἐμπυρίζουσι σοι Aq.Ie.34.5.
German (Pape)
[Seite 818] anzünden, verbrennen; τὰς ἐπαύλεις D. Sic. 12, 43, öfter; χώραν, neben δενδροτομεῖν, 2, 36; vgl. Lob. zu Phryn. 335.
Russian (Dvoretsky)
ἐμπῠρίζω: поджигать, сжигать, опустошать огнем (τὰς χώρας τῶν ἀντιπολεμούντων Diod.).
Greek (Liddell-Scott)
ἐμπῠρίζω: ἐμπυρεύω, Διόδ. 2. 36., 12. 43, Συλλ. Ἐπιγρ. 5984Β, 12.
Greek Monolingual
ἐμπυρίζω (AM)
1. εμπυρεύω, πυρπολώ, καίω
2. (αμτβ.) καίγομαι, φλέγομαι, πυρπολούμαι
3. μέσ. εμπυρίζομαι
παίρνω φωτιά, αναφλέγομαι.
