συμβιόω

English (LSJ)

fut. -βιώσομαι: pf. -βεβίωκα: aor. -εβίων, inf. -βιῶναι, but also aor. 1

   A -βιῶσαι Thphr. HP2.1.2, D.S.4.54, Sor.2.89:—live with, τινι Isoc.15.97; μετά τινος Arist.MM1212b31; πρός τινα (v. συμβιωτέον) ; ἥδιστος συμβιῶναι Isoc.Ep.4.4; χείρους πρὸς τὸ συμβιοῦν Arist.EN1126a31; ὡς κοινῇ συμβιωσόμενοι Pl.Smp.181d; of a husband, Wilcken Chr.122.3 (i A.D.); of a concubine, BGU614.3 (iii A.D.); of a wedded pair, as opp. to mere cohabitation (συνοικεῖν), Plu.2.142f, cf. BGU251.4 (i A.D.), etc.    2 of plants, [ἐλάαν φασὶ] πρὸς κιττὸν σ. Thphr. l.c.    3 metaph., σ. τῷ φρονεῖν Clearch.15; ἀγαθῇ τύχῃ D.18.266; χαρὰ σ. τινί Plu.2.1099f; σ. μέσφι θανάτου, of a disease, Aret.SD1.4.

German (Pape)

[Seite 978] (s. βιόω), mit, zugleich, zusammen leben, ὡς κοινῇ συμβιωσόμενοι, Plat. Conv. 181 d; Arist. eth. 4, 11, Pol. 10, 25, 2 u. öfter, u. Folgde.