θείνω
οὐ βούλομαι δυσχερὲς εἰπεῖν οὐδὲν ἀρχόμενος τοῦ λόγου, οὗτος δ' ἐκ περιουσίας μου κατηγορεῖ → for me—but I wish to say nothing untoward at the beginning of my speech—whereas he prosecutes me from a position of advantage | but for me—I do not wish to say anything harsh at the beginning of the speech, but he prosecutes me from a position of strength
English (LSJ)
Ep. inf.
A θεινέμεναι Od.22.443: impf. ἔθεινον A.Pers.418, etc.: fut. θενῶ Ar.Ach.564: aor. 1 part. θείνας Il.20.481 (ἔθεινε in 21.491 may be impf.); other moods from an aor. 2 ἔθενον (which does not occur in ind.); imper. θένε E.Rh.676, Ar.Av.54; subj. θένω E.Rh.687 (troch.), Ar.Lys.821 (lyr.), cj. in Theoc.22.66; inf. θενεῖν E.Heracl. 271; part. θενών Id.Cyc.7, Ar.Eq.640,V.1384,Av.1613,Ra.855 (these forms were freq. incorrectly written θένειν, θένων, as if from a pres. Θένω):—Pass., only in pres. and impf.:—poet. word, strike, τινα Od. 18.63; ξίφεσι 22.443; φασγάνῳ αὐχένα θείνας Il.20.481; μάστιγι . . θείνων 17.430; [τόξοισι] ἔθεινε παρ' οὔατα 21.491:—Pass., 1.588; θεινόμεναι βουπλῆγι 6.135; ἄορι 10.484; θεινομένου . . πρὸς οὔδεϊ dashed to earth, Od.9.459; later σκάπτῳ θενών τινα Pi.O.7.28; ῥαιστῆρι A. Pr.56, cf. 76; τινὰ δι' ἀσπίδος E.Heracl.738; ἰτέαν εἰς μέσην Id.Cyc.7; τῷ σκέλει θένε τὴν πέτραν Ar.Av.54; τῷ πρωκτῷ θενὼν τὴν κιγκλίδ' Id.Eq.640; ποσσὶ θ. σκέλος, of a wrestler, Theoc.22.66: abs., θείνετε v.l. in E.Or.1303 (lyr.); θεῖν', ἀντέρειδε Id.Supp.702; θένε, θένε Id.Rh.676 (lyr.):—Pass., A.Pers.303, Ch.388 (lyr.). 2 metaph., θείνει δ' ὀνείδει μάντιν Id.Th.382. 3 intr., of corpses, θ. ἐπ' ἀκτᾶς Id.Pers.966. II to the same Verb, but only with the meaning slay, belong the foll. forms formerly referred to a pres. Φένω, viz.: aor. 2 ἔπεφνον Il.21.55, Pi.P.10.46, B.17.19, S.OT1497; Ep. and Lyr. πέφνον Il.13.363, B.8.13; subj. πέφνῃς, ῃ, Od.22.346, Il.20.172; inf. πεφνέμεν 6.180; part. πεφνών 16.827 (parox. acc. to Aristarch., as if from a pres. πέφνω, which is found in late Ep., Opp.H.2.133): from the short form φᾰ (for φṇ) come pf. Pass. 3sg. πέφαται Il.15.140, al.; 3pl. πέφανται 5.531; inf. πεφάσθαι 13.447: fut. Pass. πεφήσεαι ib.829, Od.22.217; ἢ πέφατ' ἢ . . πεφήσεται Il.15.140; later, part. πεφασμένος Lyc.269, 1374, Opp.H.5.122: Gramm. also give aor. 1 φάσαι Hsch. s.v. φάσγανον, Phot. s.v. προσφατος, Sch.Pi.N. 1.69: aor. 2 part. παφών Hsch.: aor. 2 Med. ἀπ-έφατο,= ἀπέθανεν, Id. Hence also φᾰτός slain, Id., found in compds. Ἀρεί-φατος, μυλή-φατος, ὀδυνή-φατος, πυρί-φατος. (I.-E. g[uglide]hen- cf. Skt. hánti, pl. ghnánti, Hittite kuenzi, pl. kunanzi 'strike', 'kill'; g[uglide]hon- in Gr. φόνος; g[uglide]hn- in Skt. ghn-ánti, Gr. ἔ-πε-φν-ον (redupl.); g[uglide]hṇ- in Skt. -hata-, Gr. -φατο-, πέφαται, etc.)
German (Pape)
[Seite 1191] schlagen, hauen, treffen; μάστιγι θείνων ἵππους Il. 17, 430; auch φασγάνῳ, ξίφεσι, ἄορι, auch ohne Zusatz, 1, 588 Od. 18, 63; τόξοις ἔθεινε παρ' οὔατα Il. 21, 491; θεινομένου πρὸς οὔδεϊ, gegen den Boden geschmettert, Od. 9, 459; ῥαιστῆρι θεῖνε Aesch. Prom. 56, πέδας 76; στυφέλου θείνοντας ἐπ' ἀκτᾶς Pers. 927; pass. geschlagen, getroffen, getödtet werden, 295 Ch. 382; θείνετε, καίνετε vrbdt Eur. Or. 1302; κήρυκα θενεῖν Heracl. 272; εἰ θενεῖς τὸν ἄνδρα τοῦτον Ar. Ach. 564; τῷ σκέλει θένε τὴν πέτραν Av. 54; da sich sonst kein praes. θένω findet, denn βούλει θένω ist conj. aor., Lys. 821, so muß θένων, Equ. 638 Vesp. 1284 Av. 1613 Ran. 834, wie σκάπτῳ θένων Pind. Ol. 7, 28 in θενών, als partic. des aor., geändert werden; wie auch Theocr. 22, 66; Aesch. Spt. 364 kann im Anfang des Trimeters θείνει stehen, Wellauer θένει. – In Prosa kommt das Wort erst sehr spät vor.
