κατάγελως
ἑωλοκρασίαν τινά μου τῆς πονηρίας κατασκεδάσας → having discharged the stale dregs of his rascality over me
English (LSJ)
ωτος, ὁ,
A derision, τί δῆτ' ἐμαυτῆς καταγέλωτ' ἔχω τάδε; these ornaments which bring ridicule upon me? A.Ag.1264, cf. Ar. Ach.76; -γέλωτος ἄξιος X.Oec.13.5; κ. πλατύς sheer mockery, Ar. Ach.1126; κατάγελων . . φίλοις παρασχεθεῖν Id.Eq.319; διπλοῦν προσλήψῃ -γέλωτα Epict.Ench.22; κ. τῆς πράξεως the crowning absurdity of the matter, Pl.Cri.45e; κατάγελων ἡγούμην πάντα Philostr.VA 7.23. 2 of persons, laughing-stock, οὗτος κ. νομίζεται Men. 160.4.
German (Pape)
[Seite 1341] ωτος, ὁ, das Verlachen, Verspotten; τί δῆτ' ἐμαυτῆς καταγέλωτ' ἔχω τάδε; Aesch. Ag. 1237, was hab' ich dies mir länger zum Gespötte? Ar. Ach. 75 u. öfter; ὥςπερ κατάγελως τῆς πράξεως, das Lächerliche, Plat. Crit. 45 e; προσλαμβάνω καταγέλωτα Epictet. enchir. 22.
