δέμας

English (LSJ)

τό, (δέμω)

   A bodily frame, usu. of man, Hom. (v. infr.); rarely of other animals, Od.10.240, Pi.O.1.20; prop. the living body, but also of a corpse, νεκρὸν δ. Batr.106, cf. S.Ant.205, E.Or.40, 1066, Sch. Ven.Il.1.115.—Hom. uses it only in acc. sg., usu. abs., μικρὸς δ. small in stature, Il.5.801; ἄριστος εἶδός τε δ. τε Od.8.116; δέμας ἐϊκυῖα θεῇσιν Il.8.305; δέμας ἀθανάτοισιν ὁμοῖος Od.8.14; οὐ . . ἐστι χερείων οὐ δέμας οὐδὲ φυήν Il.1.115, cf. Od.5.212; δέμας καὶ εἶδος ἀγητός Il.24.376, cf. Od.18.251; χαρίεσσα δέμας Hes.Th.260; Κλύμενον . . ἀμώμητον δ. B.5.147: nom. in later poets, as S.OC110, 501, etc.: dat. δέμαϊ Pi.Pae.6.80.    2 in Lyr. and Trag. as a periphrasis, Ἀστερίας δ., the island of Delos, ib.5.42; κτανεῖν μητρῷον δ. A. Eu.84; οἰκετῶν δ. S.Tr.908; Ἡράκλειον δ. E.HF1037 (lyr.); οἰνάνθης δ., i.e. the vine-shoot, S.Fr.255.4; ἀστερωπὸν οὐρανοῦ δ. v.l. in Critias 25.33 D.; Δάματρος ἀκτᾶς . . δ., i.e. bread, E.Hipp.138: in later Ep., ὕλης δ. Orph.L.238.    3 Com., = πόσθη, Pl.Com.173.10.    II as Adv., δέμας πυρὸς αἰθομένοιο in form or fashion like burning fire, Il.11.596, cf. 17.366.

German (Pape)

[Seite 544] τό, nur nom. u. acc., 1) der Körperbau, Statur des Menschen (δέμω, nicht von δέω, wie Plut. bei Stob. ὡς δεδεμένης ὑπ' αὐτοῦ τῆς ψυχῆς βίᾳ); neben φυή Il. 1, 115 Od. 7, 210; neben εἶδος Od. 11, 469 Iliad. 24, 376; häufig neben adj., μικρὸς δέμας, klein von Statur, Iliad. 5, 801; Μέντορι εἰδομένη ἠμὲν δἔμας ἠδὲ καὶ αὐδήν Od. 2, 268; gew. von lebenden Menschen, Lehrs Aristarch. p. 95; seltener von Thieren, Od. 10, 240. 17, 307; wie ἀκέντητον δέμας Pind. Ol. 1, 20; vom Fisch Anaxandr. Ath. VII, 295 e; vom Leichnam Soph. Ant. 205; vgl. Schol. Il. 1, 115. – 2) übh. der Körper, bes. Tragg. in Umschreibungen, μητρῷον δέμας, = μητέρα, Aesch. Eum. 84; Δανάας δέμας Soph. Ant. 936; οἰκετῶν Tr. 904; oft Eur., z. B. Or. 107 El. 1139; τὸ ἀστερωπὸν οὐρανοῦ δέμας Eur. frg.; ὕλης δέμας Orph. lith. 266. – 3) adverbial, nach Art, instar, οἱ μὲν μἀρναντο δέμας πυρὸς (αἰθομένοιο) Il. 11, 596. 13, 673. 17, 366. 18, 1; Soph. frg. 239. – 4) das männliche Glied, Plat. com. bei Ath. I, 5 c.