ἀποτίνω

English (LSJ)

Arc. ἀπυτείω IG5(2).6.43 (Tegea, iv B.C.), fut. -τείσω: aor. -έτεισα; Thess. 3sg. aor. imper. ἀππεισάτον ib.9(2).1229 (ii B.C.):—

   A repay, τιμὴν δ' Ἀργείοις ἀποτινέμεν Il.3.286; εὐεργεσίας ἀποτίνειν Od.22.235.    2 pay for a thing, πρὶν . . μνηστῆρας ὑπερβασίην σίην ἀποτεῖσαι ib.13.193; Πατρόκλοιο δ' ἕλωρα . . ἀποτείσῃ may atone for making a prey of Patroclus, Il.18.93; σύν τε μεγάλῳ ἀπέτεισαν made atonement with a great price, ib.4.161; ἀ. αἷμα A.Ag.1338 (lyr.); πληγὰς τῶν ὑπεραύχων S.Ant.1352.    3 more freq., pay in full, τίσιν οὐκ ἀποτείσει Orac. ap. Hdt.5.56, cf. 3.109; ζημίην Id.2.65; ἀργύριον Ar.V.1255; ἐγγύας Antipho 2.2.12, cf. 5.63; χρήματα Lys. 1.29; ἀξίαν Luc.DMort.30.1; ἀπότεισον pay the wager! Ar.Pl.1059; in Law παθεῖν ἢ ἀποτεῖσαι are opposed to denote personal or pecuniary penalties, e.g. Lexap. D.21.47, cf. ib.25; τί ἄξιός εἰμι παθεῖν ἢ ἀ.; Pl.Ap.36b, cf.Plt.299a, Lg.843b, al.    4 c. acc. pers., ἀλάστωρ . . τόνδ' ἀπέτεισεν made him the price, A.Ag.1503 (lyr.).    5 τὸ πεπρωμένον ἀ. pay the debt of fate, i.e. die, Epigr.Gr.509 (Thess.).    II Med., ἀποτίνομαι, poet. ἀποτίνῠμαι (freq. written -τίννυμαι) Il.16.398, Hes.Op.247 (s.v.l.), Thgn.362, Hdt.6.65: fut. -τείσομαι:—to get paid one, exact or require a penalty from, πόλεων δ' ἀπετίνυτο ποινήν Il.16.398, etc.: c. dupl. acc., ἀποτείσασθαι δίκην ἐχθρούς E. Heracl.852; δέκα τάλαντ' ἀ. Eup.317 (dub.), etc.    2 c. acc. pers., ἀποτείσασθαί τινα avenge oneself on another, punish him, Od.5.24, X. Cyr.5.4.35, etc.    3 c. acc. rei, take vengeance for a thing, punish it, εἴ κέ ποτέ σφι βίας ἀποτείσεται Od.3.216, cf. 16.255; τὰ παράνομα . . θεὸς ἀ. Ar.Th.684: c. gen. rei, ἀ. τῶν . . ἱρῶν κατακαυθέντων Hdt.6.101, v. supr.1.2: abs., take vengeance, Thgn. l.c., Sol.4.16. [ἀποτίνω] has ῑ by position before νϝ in Ep., ῐ in Att. For ἀποτίνυμαι, which has ῑ by nature, ἀποτείνυμαι should perh. be read in early texts; cf. foreg.]

German (Pape)

[Seite 331] (s. τίνω, ι bei Ep. -, att. ñ), Einem etwas als Buße od. Ersatz bezahlen, τιμήν τινι Il. 3, 286; νῦν μοι τὴν κομιδὴν ἀποτίνετον 8, 186, vgl. Her. 3, 109; σύν τινι Il. 4, 161; εὐεργεσίας, Wohlthaten vergelten, Od 22, 235; ὑπερβασίην ἀποτῖσαι, abbüßen, 13, 193; νῦν δ' ἁθρόα πάντ' ἀπέτισεν Od. 1, 43, vgl. Iliad. 22, 271; αἷμα, φόνον, für einen Mord büßen, Aesch. Ag. 1311 Eur. I. T. 338; ζημίαν Plat. Legg. IX, 882 a; τίσιν τινί Her. 3, 109, Strafgeld erlegen; τῆς ἀνοίας τοὺς μισθούς Pol. 4, 35, 15. Sehr gew. im att. Recht, παθεῖν ἢ ἀποτῖσαι, von Leibes- und Geldstrafen, Plat. Apol. 36 b; Aesch. 1, 15 u. sonst; übh. Schuldiges bezahlen, Sold, Xen. An. 7, 6, 16; χρήματα Lys. 1, 29; Xen. Cyr. 8, 8, 6; λειτουργίαν Dem. 28, 17; – ἀποτιστέον Xen. Lao. 9, 5. – Med., sich von Einem etwas büßen lassen, rächen; πολύπικρα καὶ αἰνὰ βίας ἀποτίσεαι Od. 1, 6, 255; βίας τινί, Gewallthaten an Einem rächen, Od. 3, 216; βίας τινός, Jemandes Gewaltthaten strafen, 11, 118; ἀπετίσατο ποινὴν ἰφθίμων ἑτάρων, Buße für die getödteten Gefährten, Od. 23, 312; τινά, sich an Jemandem rächen, 13, 386; τούτους οἱ θεοὶ ἀποτίσαιντο, strafen. Xen. An. 3, 2, 6; Cyr. 5, 4, 35; ἀποτίσασθαι δίκην ἐχθρούς, sich Genugthuung von den Feinden verschaffen, Eur. Heracl. 852. 882. Auffallend steht Aesch. Ag. 1484 ἀλάστως τόνδ' ἀπέτισε, wo man das med. erwartete.