συναγορεύω

English (LSJ)

(the fut. in use being συνερῶ (v. συνερέω), aor. συνεῖπον (q.v.), pf. συνείρηκα):—

   A advocate a course of action jointly with, ὁ Εὐρυμέδων αὐτῷ ταῦτα ξ. Th.7.49, cf. 6.6, 8.84, Lys.12.25, X.Cyr.2.2.21, 2.3.16, Plu.Fab.18, etc.: c. inf., σ. στρατιὰν ποιεῖν X.HG5.2.20; folld. by ὡς Χρεὼν εἴη . ., Id.Cyr.6.2.24:—Pass., τὸ συναγορευόμενον the course advocated, Plu.2.841f; ἡ συναγορευομένη is dub.l. in PStrassb.41.23 (iii A.D.).    2 c. dat. rei, Ῥοδίων σ. τῇ σωτηρίᾳ D.15.15; σ. νόμῳ Arist.Rh.Al.1424b16; τῇ συμμαχίᾳ ib.35; ταῖς ἐπιθυμίαις Isoc.5.3; σ. τοῖς λεγομένοις agree or assent to, Id.4.139; τοῖς κακῶς εἰρημένοις Gal.16.516, cf. 589, al.

German (Pape)

[Seite 996] mit Einem sprechen, mit für Etwas sprechen, übereinstimmen, es billigen; Thuc. 7, 49 u. öfter; Xen. Cyr. 2, 2, 20 u. öfter, τοῖς ὑπ' ἐμοῦ λεγομένοις,, Isocr. 4, 139, ταῖς ἐπιθυμίαις ἡμῶν, 5, 3.