ὀμφή

English (LSJ)

ἡ, poet. Noun,

   A voice, in Hom. always of the gods, ταῦτα θεῶν ἐκ πεύσεται ὀμφῆς Il.20.129 ; ἐπισπόμενοι θεοῦ ὀμφῇ Od.3.215,16.96 ; θείη δέ μιν ἀμφέχυτ' ὀ., of the voice of the dream sent by Zeus to Agamemnon, Il.2.41 ; oracle delivered from the inner shrine at Pytho, Thgn.808 ; τρίποδος Philostr.Im.2.19 ; κληροῦν ὀμφάν (v. κληρόω 11.2) ; signified by the flight of birds, ὀ. οἰωνοῖο A.R.3.939 : also in pl., κατ' ὀμφὰς τὰς Ἀπόλλωνος S.OC102 ; κατ' ὀμφὴν σήν on hearing thy message, ib.550, cf. 1351.    2 sweet, tuneful voice, Pi.Fr.152 ; ὀμφαὶ μελέων ib.75.19 ; ἁδεῖαι . . ὀμφαί Id.N.10.34, cf. S.Ichn.321 (lyr.).    3 generally, a voice, sound, ἰΰζειν ὀμφάν A.Supp.808(lyr.) ; μύθων αὐδαθέντων ὀ. E.Med.175 (lyr.).    II ὀμφά· ὀσμή (Lacon.), Hsch., dub. cj. in Lyr.Adesp.63 ; cf. εὔομφος 1, ποτόμφει.    III ὄμφαι, αἱ, name of the best kind of nard, τὰς ὄμφας ὀνομαζομένας βαρβάρῳ γλώττῃ κτλ. Gal.14.74. (In sense 1 cogn. with Engl. song : in sense 11 with ONorse anga 'give out a sweet scent', angi 'scent', ang 'pleasant sensation'.)

German (Pape)

[Seite 343] ἡ (von επ, ἔπος), die Stimme; bei Hom. stets ὀμφὴ θείη oder ὀμφὴ θεῶν oder θεοῦ, Götterstimme; θείη δέ μιν ἀμ φέχυτ' ὀμφή, Il. 2, 41; ταῦτα θεῶν ἐκ πεύσεται ὀμφῆς, 20, 129; ἐπισπόμενοι θεοῦ ὀμφῇ, Od. 3, 215. 16, 96; so noch κατ' ὀμ φὰς τὰς Ἀπόλλωνος Soph. O. C. 102; – allgemeiner, ἁδεῖαι Ἀθαναίων ὀμφαί νιν κώμασαν, die Stimmen, Pin. N. 10, 34; ἴϋζε δ' ὀμφάν, Aesch. Suppl. 789; οὔτ' ἄν ποτ' ὀμφῆς τῆς ἐμῆς ἐπῄσθετο, Soph. O. C. 1353; πῶς μύθων αὐδαθέντων δέξαιτ' ὀμφάν; Eur. Med. 175; einzeln noch bei sp. D.; λιγεῖα, Anacr. 41, 11; Nonn.; auch Heliod. – Nach Hesych. bei den Lacedämoniern = ὀσμή.