ἔνοχος

English (LSJ)

ον,

   A = ἐνεχόμενος, held in, bound by, τοιαύταις δόξαις Arist. Metaph.1009b17; ταῖς εἰρημέναις βλάβαις Id.Pol.1337b17; [ἔθεσι γεροντικοῖς] Apollod.Com.7.2.    2 c. gen., connected with, κοιλίης Hp.Ep.23.    II as law-term, liable to, subject to, νόμοις, δίκαις, Pl.Lg.869b; τῇ γραφῇ X.Mem.1.2.64; τῇ κρίσει Ev.Matt.5.22; τῷ ὅρκῳ PRyl.82.14 (ii A. D.), etc.; τοῖς ἐπιτιμίοις τοῦ φόνου Antipho 4.1.6; ζημίαις Lys.14.9; ταῖς ἀραῖς D.19.201; δεσμῷ Id.51.4; ὅρκῳ PHib.1.65.22 (iii B. C.), etc.; ἔ. ἀνοίαις liable to the imputation of it, Isoc.8.7; ἁμαρτήμασι Aeschin.2.146; τοῖς αἰσχίστοις ἐπιτηδεύμασιν Id.1.185.    2 ἔνοχος ψευδομαρτυρίοις liable to action for .., Pl.Tht. 148b: c. gen., ἔ. τοῦ φόνου Antipho6.46; βιαίων, λιποταξίου (sc. δίκῃ, γραφῇ), Pl.Lg.914e, Lys.14.5; ἱεροσυλίας LXX 2 Ma.13.6; μοιχείας Vett. Val.117.10; ἔ. θανάτου liable to the penalty of death, D.S.27.4, Ev.Matt.26.66 (but θανάτῳ Wilcken Chr.13.11 (i A. D.)): c. inf., ἔ. ἔστω ἀποτῖσαι CIG2832.8 (Aphrodisias).    3 less freq. with Preps., ἔ. ἐν τοῖς αὐτοῖς Decr. ap. And.1.79; περὶ ταὐτά Arist.Rh.1384b2; ἔνοχοι ἔντω ἐνς Ἀθαναίαν IG4.554 (Argos, vi/v B. C.).    4 guilty, liable to the penalty for, ἔ. τῷ φόνῳ Antipho 1.11, Arist.Pol.1269a3, cf. Rh.1380a3: abs., Antipho4.1.1,6.17, Pl.Sph.261a, etc.    b of property, subject to liability, PMasp.312.86 (vi A. D.).

German (Pape)

[Seite 851] darin festgehalten, unterworfen, schuldig; ὅπως μὴ τούτοις ἔνοχον σαυτὸν ποιήσῃς Plat. Lys. 266 b; bes. νόμῳ, dem Gesetz unterworfen, den das Gesetz mit seiner Strafe trifft, Legg. IX, 869 b; bestimmter mit Angabe der Anklagepunkte, τοῖς ψευδομαρτυρίοις Theaet. 148 b; ψόγῳ προδοσίας Legg. XI, 917 e; auch νόμοις ἔνοχον ἑαυτὸν καταστῆσαι, sich den Gesetzen unterwerfen, Dem. u. oft bei den Rednern, πᾶσι τούτοις Isocr. 4, 184, wie Xen. Hell. 7, 3, 8; οὐδενὶ τούτων Is. 6, 9; τῇ γραφῇ, der Klage verfallen, Dem. 24, 108; ἀσεβείᾳ ibd. 177; αἰσχίστοις ἐπιτηδεύμασιν Aesch. 1, 185, der sich den schmählichsten Lebenswandel hat zu Schulden kommen lassen; auch ταῖς μεγίσταις τιμωρίαις, Dem. 24, 120, den Strafen verfallen, wie διτταῖς δίκαις Plat. Legg. VIII, 843 a; τοῖς φόνου ἐπιτιμίοις Antiph. IV α 4; ζημίαις πάσαις Lys. 14, 9; ἐν τοῖς αὐτοῖς, derselben Strafe verfallen, Andoc. 1, 79. Bei Arist. rhet. 2, 6 οἱ ἔνοχοι περὶ ταῦτα. Das Verbrechen steht auch im gen. dabei, τῶν βιαίων ἔνοχος ἔστω Plat. Legg. XI, 914 e; λειποταξίου Lys. 15, 5; so schwankt bei Dem. 51, 4 die Lesart zwischen ἔνοχος δεσμῷ u. δεσμῶν, Letzteres ist von Bekker mit Recht verworfen; Arist. Oec. 2, 20 u. Sp.