ψευδοκλητεία
ἡδονήν, μέγιστον κακοῦ δέλεαρ → pleasure, the greatest incitement to evildoing | pleasure, a most mighty lure to evil | pleasure, the great bait to evil
English (LSJ)
ἡ, (κλητεύω)
A the offence of falsely subscribing one's name as witness to a summons (κλητήρ) , γραφὴ ψευδοκλητείας a prosecution for such false subscription, D.53.17, Arist.Ath.59.3; βαδίζειν ἐπί τινα τῆς ψευδοκλητείας D.53.15; ψευδοκλητείας τρὶς ὀφλεῖν And. 1.74.—This is the form found in Arist. l.c. (Pap.), in the best codd. of D. and in Poll.8.40, 44; ψευδοκλητία is found in codd. of And. and as v. l. in D.; ψευδοκλησία in Harp. (with vv.ll. -κλητία, -κληστία, -κλησις), Suid.
German (Pape)
[Seite 1394] ἡ, falsche Vorladung vor Gericht, falsche Unterschrift eines Zeugen bei einer Klage; Andoc. 1, 44; Dem. 53, 15 γραφὴ ψευδοκλητείας, Klage wegen falscher Vorladung.
Greek (Liddell-Scott)
ψευδοκλητεία: ἡ, ἀρωγὴ κατά τινος ὅστις ψευδῶς ὑπέγραψε τὸ ἑαυτοῦ ὄνομα ὡς μάρτυρος ἔν τινι κλήσει, γραφὴ ψευδοκλητείας, κατηγορία ἢ ἀγωγὴ κατὰ τοιαύτης ὑπογραφῆς, Δημ. 1252. 6· κλητεύειν τινὰ τῆς ψευδοκλητείας αὐτόθι 1251. 21· ψευδοκλητείας τρὶς ὀφλεῖν Ἀνδοκ. 10. 22. - Ἡ γραφὴ αὕτη ὑπάρχει ἐν τοῖς ἀρίστοις τῶν Ἀντιγράφων τοῦ Δημ. καὶ παρὰ Πολυδ. Η΄, 40, 44· ψευδοκλητία φέρεται παρ’ Ἀνδοκ. καὶ ὡς διάφ. γραφ. παρὰ Δημ., ψευδοκλησία παρὰ Σουΐδ. - Καθ’ Ἁρποκρ.: «ψευδοκλητείας ὄνομα δίκης ἐστίν, ἣν εἰσίασιν οἱ ἐγγεγραμμένοι ὀφείλειν τῷ δημοσίῳ, ἐπειδὰν αἰτιῶνταί τινας ψευδῶς κατεσκευάσθαι κλητῆρας καθ’ ἑαυτῶν πρὸς δίκην ἀφ’ ἧς ὦφλον, ἔστι δὲ παρὰ τε ἄλλοις ῥήτορσι καὶ Ἰσαίῳ ἐν τῷ πρὸς Νικοκλέα περὶ χωρίου». - Ἴδε Χ. Χαριτωνίδου Ποικίλα Φιλολογικὰ τομ. Α΄, σ. 439, 897.
