ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτητος → where there is no pain, no sorrow, no sighing, but life everlasting
ἐπιλησμονέω: ἐπιλήσμων εἰμί, λησμονῶ, Ἰσίδωρος Πηλ. 209C.
