ἀποβλητέος

English (LSJ)

α, ον,

   A to be thrown away, rejected, Pl.R.387b, Luc.Herm.18.    II ἀποβλητέον one must reject, A.D.Conj.226.10.

Greek (Liddell-Scott)

ἀποβλητέος: -α, -ον, ῥηματ. ἐπίθ. τοῦ ἀποβάλλω, ὃν πρέπει τις νὰ ἀποβάλῃ, ν’ ἀπορρίψη, Πλάτ. Πολ. 387Β, Λουκ. Ἑρμότ. 18.