δυσμήχανος

English (LSJ)

ον,

   A hard to effect, Epimen. ap. D.L.1.113; difficult, Ἀρχύτεω δυσμήχανα ἔργα κυλίνδρων Eratosth.Fr.35.7; prob. f.l. for δύσμαχον, J.BJ4.1.2.    II Act., at a loss, πρός τι Them.Or. 10.137b.    III devising ill, Nonn.D.44.210; δόλος ib.35.273; also, ill-devised, wicked, ἔργον Opp.H.3.404.

German (Pape)

[Seite 684] 1) schwer auszuführen, schwierig; δ. ἔργον ἀνύσσαι Opp. H. 3, 404, u. a. Sp. – 2) bei Themist. = der sich nicht zu rathen weiß, rathlos, πρός τι.

Greek (Liddell-Scott)

δυσμήχᾰνος: -ον, δυσκατόρθωτος, δυσεκτέλεστος, Ἐπιμεν. παρὰ Διογ. Λ. 1. 113, Ὀππ. Ἁλ. 3. 404. ΙΙ. ἐνεργ., ἐν ἀπορίᾳ εὑρισκόμενος, ἀπορῶν, Θεμιστλ 137Β.