θαμέες
τούτων γάρ ἑκάτερον κοινῷ ὀνόματι προσαγορεύεται ζῷον, καί ὁ λόγος δέ τῆς οὐσίας ὁ αὐτός → and these are univocally so named, inasmuch as not only the name, but also the definition, is the same in both cases (Aristotle, Categoriae 1a8-10)
English (LSJ)
οἱ, gen. θαμέω[ν] dub. in Sapph.Supp.15.1; dat. θᾰμέσι, acc. θᾰμέας (nom.sg.masc.
A θαμύς A.D.Adv.153.4): fem.nom.and acc. θαμειαί, -άς (oxyt., Aristarch. ap. Hdn.Gr.2.22):—poet.Adj. used only in pl., crowded, close-set, ὀδὀντες . . ὑὸς θαμέες ἔχον Il.10.264; ὀδόντες πυκνοὶ καὶ θ. Od.12.92; θαμέες γὰρ ἄκοντες . . ἀΐσσουσι Il.11.552, 17.661; ἴκρια . . ἀραρὼν θαμέσι σταμίνεσσι Od.5.252; πυραί, λίθοι θ., Il.1.52, 12.287; frequent, λυγμοί Nic.Th.434, Al.581 (in Comp. θαμειότερος): Comp. θαμύντερος Hsch. Adv. θαμέως,= θαμά, Alc.Supp.25.5 (dub.), Hp.Superf.25, Max.600.
