κόττα
From LSJ
οὐ μακαριεῖς τὸν γέροντα, καθ' ὅσον γηράσκων τελευτᾷ, ἀλλ' εἰ τοῖς ἀγαθοῖς συμπεπλήρωται· ἕνεκα γὰρ χρόνου πάντες ἐσμὲν ἄωροι → do not count happy the old man who dies in old age, unless he is full of goods; in fact we are all unripe in regards to time
German (Pape)
[Seite 1493] ἡ, der Kopf, nur im compos. πρόκοττα, s. κοτίς.)
Greek (Liddell-Scott)
κόττα: κόττη, ἴδε ἐν λέξ. κοττίς.
