ἀκώλυτος

English (LSJ)

ον,

   A unhindered, Luc.Tim.18; τύχη, of death, Epigr.Gr. 149.8 (Rhenea), etc. Adv. -τως Pl.Cra.415d, Chrysipp.Stoic.2.269, Str.17.1.25, Act.Ap.28.31, etc.; γλῶσσα ἀ. ῥέουσα Procop.Ep. 46; also ἀκωλυτί [Democr.] in Fabr.Bibl.4.338.

Greek (Liddell-Scott)

ἀκώλῡτος: -ον, ὁ μὴ κωλυόμενος, Λουκ. Τίμ. 18, Συλλ. Ἐπιγρ. 2321. 8, κτλ. - Ἐπίρρ. -τως, Πλάτ. Κρατ. 415D· ὡσαύτως ἀκωλυτί, Δημόκρ. ἐν τῇ Φαβρικίου Βιβλιοθ. 4. 338.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
non empêché, libre.
Étymologie: ἀ, κωλύω.