δυσσύμβατος

English (LSJ)

ον,

   A ill-agreeing, πρὸς τὸ ἀλλόφυλον Plu.2.661c.

German (Pape)

[Seite 688] schwer übereinkommend, sich schwer vereinigend, Plut. Symp. 4, 1, 2, πρός τι.

Greek (Liddell-Scott)

δυσσύμβᾰτος: -ον, δυσκόλως συμφωνῶν, συμβιβαζόμενος, πρός τι Πλούτ. 2. 661C.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui s’associe difficilement à, qui répugne à, πρός et l’acc..
Étymologie: δυσ-, συμβαίνω.