ludius
From LSJ
Μισῶ σοφιστήν, ὅστις οὐχ αὑτῷ σοφός → Odi professum sapere, qui sibi non sapit → Den Weisen hass' ich, der in eigner Sache Tor
Latin > English (Lewis & Short)
lūdĭus: ĭi, m. ludus.
I A stageplayer, pantomimist: fite caussā meā ludii barbari, Plaut. Curc. 1, 2, 63: ipse ille maxime ludius, non solum spectator, sed actor et acroama, Cic. Sest. 54, 116; id. Har. Resp. 11; Plaut. Aul. 2, 9, 6: ludius aequatam ter pede pulsat humum, Ov. A. A. 1, 112: triviales ex Circo ludios interponebat, Suet. Aug. 74; cf. ludio.—
II A gladiator: comitata est Hippia ludium ad Pharon, Juv. 6, 82.
