ὀλολυγή

English (LSJ)

ἡ, (ὀλολύζω) any

   A loud cry, esp. of women invoking a god, αἱ δ' ὀλολυγῇ πᾶσαι Ἀθήνῃ χεῖρας ἀνέσχον Il.6.301, cf. h.Ven.19 (pl.), Ar.Lys.240 ; δοκέει ἔμοιγε καὶ <ἡ> ὀ. ἐπὶ ἱροῖσι ἐνταῦθα πρῶτον γενέσθαι Hdt.4.189 ; θεία μακάρων ὀ. Ar.Av.222 ; κραυγῇ τε καὶ ὀ. χρωμένων, of the alarm given in the attack on Plataea, Th.2.4.—Mostly in good sense, sts. even opp. to a wailing cry, ἀντίμολπον ἧκεν ὀλολυγῆς μέγαν κωκυτόν E.Med. 1176 ; σύν τ' εὐαγορίᾳ σύν τ' εὔγμασι σύν τ' ὀλολυγαῖς Call.Lav.Pall. 139.