ὀνοτός

English (LSJ)

ή, όν,

   A v. ὀνοστός.

German (Pape)

[Seite 350] = ὀνοστός; Pind. I. 3, 68; Ap. Rh. 4, 91, Schol. μεμπτός.

Greek (Liddell-Scott)

ὀνοτός: -ή, -όν, ἴδε ὀνοστός.

English (Slater)

ὀνοτός
   1 contemptible οὐ γὰρ φύσιν ὠαριωνείαν ἔλαχεν, ἀλλ' ὀνοτὸς μὲν ἰδέσθαι, συμπεσεῖν δ ἀκμᾷ βαρύς (sc. Μέλισσος) (I. 4.51)