Search results

zitten Od. 2.419. κλείς: κλειδός, атт. κλῄς, κλῃδός, эп.-ион. κληΐς, ῗδος ἡ (pl.: nom. κλεῖδες и κλεῖς, dat. κλεισίν, acc. κλεῖδας и κλεῖς) 1 засов, запор:

κλείς, -δός, ή (AM) βλ. κλείδα.

κλεῖδες: и κλεῖς pl. к κλείς.

(AM κλειδῶ, -όω, Μ και κλειδώνω) κλεις κλείνω κάτι κάπου, ασφαλίζω κάτι με κλειδί («κλείδωσα καλά τις πόρτες του σπιτιού») νεοελλ. 1. (αμτβ.) κλείνομαι

med. mismo sent. λέβητας τρεῖς ... ἀποσφραγίζονται Theopomp.Hist.277, τὰς κλεῖς ... ἀποσφραγισάμενος Plu.2.784e, cf. E.Or.1108. 2 quitar el sello, abrir

περιοχής μσν.-αρχ. στυπτικό χάπι ή στυπτικό υπόθετο αρχ. 1. (υποκορ. του κλείς) μικρό κλειδί, κλειδάκι («τὸ κλειδίον τοῦ οικήματος», Αριστοτ.) 2. είδος

Verbum κλειδοφυλακέω haben. κλειδοφύλαξ: ῠ, -ᾰκος, ὁ, ἡ, ὁ φυλάττων τὰς κλεῖς, Λουκ. Ἔρωτ. 14. guardián de las llaves ο, η, (Α κλειδοφύλαξ, -ακος) αυτός

et homér. c. κλείς. κληΐς: -ῖδος, ἡ, Ιων. αντί κλείς· Επικ. δοτ. πληθ. κληΐδεσσι. κληΐς: ῗδος ἡ эп.-ион. = κλεΐς. κληΐς Ion. voor κλείς. Afrikaans: sleutelbeen;

τη γενική επιστασία, επόπτης κλειδοῦχος: Ἀττ. κλῃδ-, ον, (ἔχω) ὁ ἔχων τὰς κλεῖς, ἑπομένως ἔχων τὴν φροντίδα ἢ φυλάσσων τόπον τινά, Ἔρωτα... τὸν τᾶς Ἀφροδίτας

κλείς, κληΐς, κλῄς, ἀγκωνίσκος, βαλανάγρα, ἁφή, ἅμμα, ἀγκωνίσκιον

μισοκλεισμένος ή φαινομενικά κλειστός. [ΕΤΥΜΟΛ. < ημι- + -κλεις (< κλείω), πρβλ. αντί-κλεις, κατά-κλεις].

συγκατακλαιχθείς Chron.Lind.D.62: pf. 3pl. κατακέκλᾱνται Epich.141.—Cf. κλῄζω (B). (κλείς):—shut, close, bar, Hom. (only in Od.), κλήϊσεν δὲ θύρας barred the doors

Galen. = Pille. ου (τό) : petite clef. Étymologie: dim. de κλείς. κλειδίον -ου, τό, demin. van κλείς, sleuteltje. κλειδίον: τό ключик Arph., Arst. κλειδίον

lookup in third sources: κλείς, ἡ, A false key, Pl.Com.77. II Subst. παρακλείδιον, τό, lock, POxy.1269.22 (ii A. D.). παρακλείδιος: κλείς, ἡ, ἀντικλείδιον, Πλάτων

ἡ, dor. = κλείς, Schlüssel, Theocr. 15, 33, vgl. 6, 32. κλᾴξ, -ακός και κλάιξ, -άικος, ἡ (Α) (δωρ. τ.) κλειδί. [ΕΤΥΜΟΛ. Δωρ. τ. τοῦ κλείς, που εμφανίζει

ζυγητή: ἡ, «κλεὶς» Ἡσύχ. ζυγητή, ἡ (Α) (κατά τον Ησύχ.) «ἡ κλείς», το κλειδί.

of κλείς. κλῇδες Att. nom. plur. van κλείς. κλῇδες: атт. nom. pl. к κλείς. κλῇδες: Ἀττ. ὀνομ. πληθ. τοῦ κλείς. κλῇδες: Αττ. ονομ. πληθ. του κλείς.

Dor. for κλείς, key, IG42(1).102.110, al. (Epid., iv B.C.), 5(1).1390.92 (Andania, i B.C.), Theoc.15.33. κλᾴξ: -℁κός, ἡ, Δωρ. ἀντὶ τοῦ κλείς, «κλειδί»

-ακος, ὁ [κλείς, φύλαξ] sleutelwachter. κλειδοφύλαξ: ᾰκος ὁ хранитель ключей, ключарь, страж Luc. κλειδοφύλαξ: ῠ, -ᾰκος, ὁ, ἡ, ὁ φυλάττων τὰς κλεῖς, Λουκ.

for κλείς. [Seite 1452] κλῃδός, ἡ, att. = κλείς, w. m. s. κλῃδός (ἡ) : pl. gén. κλῃδῶν, acc. κλῇδας; anc. att. c. κλείς. κλῄς oud- Att. voor κλείς. κλῄς: