απειθάρχητος

Greek Monolingual

-η, -ο
αυτός που δεν πειθαρχεί, ατίθασος, ανυπότακτος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < απειθαρχώ. Η λ. μαρτυρείται από το 1889 στην εφημερίδα Εφημερίς].