Πενία δ' ἄτιμον καὶ τὸν εὐγενῆ ποιεῖ → Pauper inhonorus, genere sit clarus licet → Die Armut nimmt selbst dem, der edel ist, die Ehr'
-ή, -ό (Μ ἀσματικός, -ή, -όν)αυτός που αναφέρεται στο άσμα ή ο κατάλληλος για άσμα.