Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
αποδίδω σε κάτι ή κάποιον τα χαρακτηριστικά του ιδεώδους, αφαιρώντας τα υλικά, συνήθη ή δυσμενή στοιχεία.
[ΕΤΥΜΟΛ. < εξ + ιδανικεύω (< ιδανικός) τ. που απαντά μόνο στο παρόν σύνθετο].