χαῖρ', ὦ μέγ' ἀχρειόγελως ὅμιλε, ταῖς ἐπίβδαις, τῆς ἡμετέρας σοφίας κριτὴς ἄριστε πάντων → all hail, throng that laughs untimely on the day after the festival, best of all judges of our poetic skill
θεοκολῶ, -έω και θεοκολεύω (Α) θεοκόλος
υπηρετώ τον θεό ως ιερέας.