κτοίνα
Πρὸς εὖ λέγοντας οὐδὲν ἀντειπεῖν ἔχω → Loquenti bene, quod contradicam, habeo nihil → Wenn einer gut spricht, kenn' ich keinen Widerspruch
English (LSJ)
or κτοῖνα, ἡ, (κτίζω) Rhod. name for a local division, like Att. δῆμος, township, IG12(1).694, 1033, al.; cf. κτύναι ἢ κτοῖναι· χωρήσεις προγονικῶν ἱερείων, ἢ δῆμος μεμερισμένος, Hsch. (also πτοίνα BCH10.261).
French (Bailly abrégé)
ας (ἡ) :
à Rhodes, division territoriale équivalant au δῆμος attique.
Étymologie: κτίζω.
Greek (Liddell-Scott)
κτοίνα: ἢ κτοῖνα, ἡ, Ρόδιον ὄνομα τοπικῆς τινος διαιρέσεως ἢ διαμερίσματος, ἀναλογούσης πρὸς τὸ Ἀττ. δῆμος, Ἐπιγρ. Ροδ. ἐν ταῖς Ἐπιγραφ. τοῦ Βρεττ. Μουσείου, 2, ἀρ. 351, μετὰ τῆς σημειώσεως του κ. Newton· ― κτοινάτης, ου, ὁ, μέλος τῆς κτοίνης, ὡς τὸ Ἀττ. δημότης, αὐτόθι. ― Ὁ Ἡσύχ. ἔχει κτύναι ἢ κτοῖναι·... δῆμος μεμερισμένος. ― Πρβλ. μάστρος.
Greek Monolingual
κτοίνα και κτοῑνα, ἡ (Α)
επιγρ.
1. (για τις αρχαίες ελληνικές πολιτείες, συνήθ. της Ρόδου) υποδιαίρεση της φυλής, η οποία αναλογεί με τους δήμους της Αττικής
2. (κατά τον Ησύχ.) «κτῡναι ἢ κτοῖναι
χωρήσεις προγονικῶν ἱερείων, ἢ δῆμος μεμερισμένος».
[ΕΤΥΜΟΛ. < κτίζω. Ο τ. της ροδιακής διαλέκτου (ετεροιωμένη βαθμίδα) μαρτυρείται ήδη στη Μυκηναϊκή με τις μορφές kotona ή kotoina «μέτρο διαίρεσης της γης», στο σύνθετο kotonooko = κτοινοόχος «ιδιοκτήτης κτοίνας» και στα παράγωγα kotoneta = κτοινέται και kotonewe = κτοινῆFες].
