ομόδικος

Greek Monolingual

-η, -ο
διάδικος που μετέχει από κοινού με άλλον ή με άλλους σε δικαστικό αγώνα υπό την ίδια ιδιότητα, δηλαδή του ενάγοντος ή του εναγομένου.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ομ(ο)- + -δικος (< δίκη), πρβλ. αντί-δικος. Η λ., στον πληθ. ὁμόδικοι, μαρτυρείται από το 1833 στους Ελληνικούς Κώδικες].