προστήκω

German (Pape)

[Seite 782] dazu schmelzen, fest anschmelzen, anheften; πλευρὰ προστακέντος ἰοῦ, Soph. Tr. 833; u. so im perf. act., δεινοτάτῳ μὲν ὕδρας προστετακὼς φάσματι, 837, wo der Schol. erkl. προσκεκολλημένος τῷ ἰῷ τῆς ὕδρας; u. so auch Suid. προστέτηκε, προσκεκόλληται. Auch in sp. Prosa, wie Luc. Catapl. 14; Plut.

French (Bailly abrégé)

seul. pf. intr. προστέτηκα;
se fondre, se consumer ; Pass. (ao.2 προσετάκην) se fondre sur, se consumer sur, acc..
Étymologie: πρός, τήκω.