συντροφικός

Greek (Liddell-Scott)

συντροφικός: -ή, -όν, = τῷ σύντροφος, Συντίπ. σ. 123.

Greek Monolingual

-ή, -ό / συντροφικός, -ή, -όν, ΝΜ σύντροφος
νεοελλ.
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον σύντροφο
2. (ιδίως για επιχείρηση ή εργασία) συνεταιρικός
3. παροιμ. «το συντροφικό αρνί το τρώει ο λύκος» — δηλώνει ότι αυτό που ανήκει σε πολλούς παραμελείται
μσν.
σύντροφος.
επίρρ...
συντροφικώς και συντροφικά Ν
1. με συντροφικό τρόπο
2. συνεταιρικά.