ὁ δ' εὖ ἔρδων θεοὺς ἐλπίδι κυδροτέρᾳ σαίνει κέαρ → but he who does well to the gods cheers his heart with a more glorious hope
-όομαι, Α τέρας, -ατος]
προσβλέπω κάποιον σαν να είναι κάτι το θαυμαστό, τον κοιτάζω απορημένος, με ανοιχτό το στόμα («οἱ δέ μιν ἠΰτε γλαῡκα πέρι σπιζοῑ, τερατοῦν
το», Τίμων).