τριχοκλασία

Greek Monolingual

η, Ν
ιατρ. σπάσιμο τών τριχών της κεφαλής σε μικρή απόσταση από την έκφυσή τους, τραυματική ή ιδιοπαθής χωρίς εμφανή αίτια, η οποία εμφανίζεται κατά ώσεις, κυρίως στις μετωποβρεγματικές χώρες.
[ΕΤΥΜΟΛ. < τρίχα (ΙΙ) + -κλαστία (< -κλάστης < κλάστης < κλῶ «σπάω, θραύω»)].