χρυσηλάτης

Greek Monolingual

και χρυσελάτης, -ου, ὁ, Α
χρυσοχόος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < χρυσ(ο)- + -ηλάτης (< ἐλαύνω «χτυπώ»), πρβλ. ἀργυρ-ηλάτης. Το -η- του τ. οφείλεται σε έκταση λόγω συνθέσεως].