μηνύω: Difference between revisions

|lstext='''μηνύω''': (ἴδε ἐν τέλ.), μᾱνύω˙ μέλλ.: -ύσω Ἡρόδ., Ἀττ.˙ ἀόρ. ἐμήνῡσα [[συχν]]. παρ’ Ἀττ.˙ πρκμ. μεμήνῡκα Ἀνδοκ. 4. 16, Πλάτ. ― Παθ., πρκμ. μεμήνῡται, ἴδε κατωτ.˙ ἀόρ. ἐμηνύθην Εὐρ., Πλάτ., μέλλ. μηνυθήσομαι Γαλην.˙ ― μέσ. ἀόρ. μηνύσαιτο παρὰ Θεοδ. Προδρ. σ. 362˙ (ἴδε ἐν λ. *μάω). Ἀποκαλύπτω μυστικόν, φανερώνω, προδίδω˙ [[καθόλου]], ποιῶ τι γνωστόν, [[ἀναγγέλλω]], [[διακηρύττω]], δεικνύω. Συντάσσ.: μ. τινί τι Ὑμ. Ὁμ. εἰς Ἑρμ. 254, Πινδ. Ν. 9. 10, Ἡρόδ. 1. 23˙ τι Σοφ. Ο. Τ. 102, 1384, κτλ.˙ τοὺς ἑτερογνάθους μ. ἡ [[πέδη]], δεικνύει, ἀποκαλύπτει, φανερώνει Ξεν. Ἱππ. 3. 5. 2) μετ’ αἰτ. καὶ μετοχ., μ. τινά ἔχοντα, δεικνύω ὅτι ἔχει τις, Ἡρόδ. 2. 121˙ 3˙ οὕτω, μ. τινὰ ἐξ ἐπιβουλῆς ἀποθανόντα Ἀντιφῶν 115. 21˙ [[πόλεμος]] γενονὼς ἐμηνύθη Πλάτ. Κριτί. 108Ε˙ ἡ μετοχ. [[ἐνίοτε]] παραλείπεται, τόδ’ [[ἔργον]]... σε μηνύει κακὸν (ἐξυπ. [[ὄντα]]) Εὐρ. Ἱππ. 1077˙ ― μετ’ αἰτ. καὶ ἀπαρ., Πλάτ. Πολ. 368Β˙ ― ὑπάρχει δὲ μοναδική τις [[σύνταξις]] παρὰ Πλάτ. Κρατ. 412Α: μ. ὡς... ἑπομένης τῆς ψυχῆς, πληροφορεῖ περὶ τῆς ψυχῆς ἀκολουθούσης, δεικνύει ὅτι η ψυχὴ ἀκολουθεῖ. 3) ἑπομένης ἐξηρτημένης προτάσεως, μ. αὐτοῖς τίς ἐστιν ὁ αὐτ. ἐν Ἀπολ. 24DϏ μ. τινί εἰ... πληροφορῶ τινα ἄν..., Ἀριστοφ. Ἀχ. 206˙ μ. ὅτι... Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 1. 12, 5. 4) ἀπολ., ὡς μεμήκυνεν ὁ [[λόγος]] Πλάτ. Φαῖδρ. 277C, πρβλ. Φίληβ. 19Β. ΙΙ. ἐν Ἀθήναις, [[καταμηνύω]], [[καταγγέλλω]], [[εἰσάγω]] καταγγελίαν [[ἐναντίον]] τινός, κατά τινος Ἀνδοκ. 3. ἐν τέλ., Λυσ. 105˙ 18˙ τινὰ Ἀνδοκ. 3. 3˙ τι [[αὐτόθι]] 7˙ [[περί]] τινος [[αὐτόθι]] 39˙ [[ὡσαύτως]], μ. τι κατά τινος Θουκ. 6. 60˙ ― μ. τινί τι, πληροφορῶ τὸν ἄρχοντα [[περί]] τινος πράγματος, [[καταγγέλλω]], Πλάτ. Νόμ. 730D˙ τι [[πρός]] τινα Δημ. 703. 13˙ εἴς τινα Πλάτ. Μενέξ. 239Β˙ ― ἀπροσ. ἐν τῷ παθ., μηνύεται, γίνεται [[μήνυσις]], [[πληροφορία]], Θουκ. 6. 28˙ ὑποτοπήσαντες... Ἱππίᾳ μεμηνῦσθαι ὁ αὐτ. ἐν 1. 20, πρβλ. 6. 57, Ἀνδοκ. 2. 28˙ ὧν πέρι ἐμεμήνυτο [[αὐτόθι]] 61˙ ― ἀλλ’ ἐν τῷ παθ. [[ὡσαύτως]] ἐπὶ προσώπων, καταγγέλλομαι, κατηγοροῦμαι, κατακρίνομαι, προδίδομαι, τῶν μετ’ [[αὐτοῦ]] μεμηνυμένων [[αὐτόθι]] 53, πρβλ. Ξεν. Ἑλλ. 3. 3, 10˙ οὕτω, [[πρᾶγμα]] μηνυθὲν Εὐρ. Ἴων 1563˙ μηνυθέντος τοῦ ἐπιβουλεύματος Θουκ. 2. 89˙ [ῡ ἀείποτε ἐν τῷ μέλλ., ἀόρ. καὶ πρκμ.˙ παρὰ δὲ τοῖς Ἀττ. καὶ ἐν τῷ ἐνεστ. καὶ παρατ.˙ ἀλλὰ τὸ υ βραχύνεται ἐν τῷ ἐνεστ. καὶ παρατ. ἐν Ὁμ. Ὕμν. εἰς Ἑρμ. 254, καὶ παρὰ Πινδ., πλὴν [[ὅταν]] εὑρίσκηται πρὸ μακρᾶς συλλαβῆς, ὡς ἐν Ὕμν. Ὁμ. εἰς Ἑρμ. 373].