accomplice
From LSJ
γέλως ἄκαιρος κλαυμάτων παραίτιος → ill-timed laughter causes tears (Menander)
English > Greek (Woodhouse)
substantive
P. and V. συνεργός, ὁ or ἡ, συναίτιος, ὁ or ἡ, κοινωνός, ὁ or ἡ, συλλήπτωρ, ὁ, μέτοχος, ὁ or ἡ, V. συνεργάτης, ὁ, συνεργάτις, ἡ.
the part of an accomplice: V. τὸ συνδρῶν χρέος (Euripides, Andromache 337).
