Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

confirmatio

From LSJ

Περὶ τοῦ ἐπέκεινα τοῦ νοῦ κατὰ μὲν νόησιν πολλὰ λέγεται, θεωρεῖται δὲ ἀνοησίᾳ κρείττονι νοήσεως → On the subject of that which is beyond intellect, many statements are made on the basis of intellection, but it may be immediately cognised only by means of a non-intellection superior to intellection

Porphyry, Sententiae, 25

Latin > English

confirmatio confirmationis N F :: making firm, quieting fears; encouragement/making confident/consolation
confirmatio confirmatio confirmationis N F :: confirmation/verification/establishing; proof; corroboration; adducing proofs

Latin > English (Lewis & Short)

confirmātĭo: ōnis, f. confirmo,
I a securing, establishing, confirming (in good prose, but only in trop. signif.; most freq. in Cic., Caes., and Quint.). *
I In gen.: perpetuae libertatis, Cic. Fam. 12, 8, 1.—
II Esp.
   A A confirming, fortifying, quieting of a wavering, fearful mind; encouragement, consolation: animi, Caes. B. C. 1, 21; Cic. Fam. 6, 6, 1: Ciceronis, id. Att. 14, 13, 4: neque enim confirmatione nostrā egebat virtus tua, id. Fam. 6, 3, 1.—
   B A confirming, verifying of a fact, assertion, etc.: perfugae, Caes. B. G. 3, 18; Cic. Inv. 1, 30, 48; Quint. 2, 17, 12.—Hence,
   2    In rhet., an adducing of proofs, Cic. Inv. 1, 24, 34; id. Part. Or. 8, 27; Quint. 4, 3, 1; 4, 4, 1; 4, 2, 79; 5, 14, 6 Spald. al.

Latin > French (Gaffiot 2016)

cōnfirmātĭō,¹⁴ ōnis, f. (confirmo),
1 action de consolider, d’étayer : ad confirmationem perpetuæ libertatis Cic. Fam. 12, 8, 1, pour assurer à jamais la liberté
2 action d’affermir, de redresser, d’encourager : confirmatione animi Cæs. C. 1, 21, 1, par des encouragements ; neque confirmatione nostra egebat virtus tua Cic. Fam. 6, 3, 1, et ton courage n’avait pas besoin d’être raffermi par nous
3 affirmation : confirmatio perfugæ Cæs. G. 3, 18, 6, les affirmations du transfuge
4 [rhét.] confirmation [partie du discours] : Cic. Part. 27 ; Quint. 4, 4, 9.

Latin > German (Georges)

cōnfīrmātio, ōnis, f. (confirmo), die Befestigung, nur übtr.: 1) übh.: c. perpetuae libertatis, Cic. ep. 12, 8, 1. – 2) insbes.: a) die Befestigung des Gemüts durch Einsprechen von Mut, Trost, Hoffnung, die Bestärkung des Mutes, Muteinsprechung (Ermutigung), Beruhigung, Tröstung, c. animi, Caes.: animorum, Sen.: c. Ciceronis, Cic.: confirmatione nostrā egebat, Cic. – b) die Bestätigung, α) (rhet. t. t.) durch Beweisführung, die Begründung, Bewahrheitung, als Teil der Rede, s. bes. Cic. de inv. 1, 34; part. or. 27: confirmationem ingredi (antreten), Quint. 4, 4, 9. – β) durch Worte, Beistimmung, die Bestätigung, Vergewisserung, c. gravior, Cic.: m. subj. Genet., perfugae c., Caes.: mit obj. Genet., eius rei, Quint.: adoptionis, ICt.

Latin > Chinese

confirmatio, onis. f. :: 堅固堅振