inimicitia

Latin > English

inimicitia inimicitiae N F :: unfriendliness, enmity, hostility

Latin > English (Lewis & Short)

ĭnĭmīcĭtĭa: ae, f. inimicus,
I enmity, hostility, usu. in plur.: capere inimicitias in aliquem, Ter. Phorm. 2, 3, 23: suscipere, Cic. Fam. 2, 18, 2: intercedunt mihi inimicitiae cum aliquo, id. Cael. 13, 32: erant ei veteres inimicitiae cum Rosciis, id. Rosc. Am. 6, 17: inimicitias insitas habere et gerere cum aliquo, id. Font. 11, 23: inimicitias subire, id. Verr. 2, 5, 71, § 182: denuntiare alicui, id. Fl. 1, 2: exstinguere, id. Prov. Cons. 9, 22: inimicitias suas donare rei publicae, id. Fam. 5, 4, 2: inimicitias suas temporibus rei publicae permittere, id. Sest. 33, 72: nobiles inter eos, well known, Liv. 37, 35, 7: nobilissimae, id. 39, 4, 8; 40, 45, 7: paternae, id. 44, 25, 1: inimicitias habere conceptas ex aliqua re, Caes. B. C. 3, 16: exercere cum aliquo, Sall. C. 49: contrahere, Quint. 7, 1, 53: privatas ulcisci, Tac. A. 3, 12: fovere, id. ib. 11, 6: capitales, deadly, Paul. Sent. 2, 27, 1: mortales, transient, temporary (opp. amicitiae inmortales), Liv. 40, 46, 12.—
   (b)    Sing.: inimicitia (est) ira ulciscendi tempus observans, Cic. Tusc. 4, 9, 21; 4, 7, 16: miscent inter sese inimicitiam agitantes, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 275 Vahl.): aeque inimicitiam atque amicitiam in frontem promptam gero, id. ib. 19, 8, 6 (Trag. v. 8 Vahl.): cum eo reveni ex inimicitia in gratiam, Plaut. Stich. 3, 1, 8: inimicitiae causa, Dig. 22, 5, 3; 5, 1, 15.

Latin > French (Gaffiot 2016)

ĭnĭmīcĭtĭa,⁹ æ, f. (inimicus),
1 inimitié, haine : Cic. Tusc. 4, 16 ; 4, 21
2 ord^t au plur. : inimicitias subire, suscipere Cic. Verr. 2, 5, 182, affronter, encourir la haine || habere Cic. Font. 23, ou gerere Cic. Cæcil. 66, ou exercere cum aliquo Sall. C. 49, entretenir une inimitié avec qqn, être en inimitié avec qqn ; alicui denuntiare Cic. Fl. 2, se déclarer l’ennemi de qqn.

Latin > German (Georges)

inimīcitia, ae, f. (inimicus), die Feindschaft, feindselige Stimmung, -Gesinnung (Ggstz. amicitia), Tragic. vett., Plaut., Cic. Tusc. 4, 21 u.a. – gew. im Plur. = die Feindschaft, das feindselige Verhalten od. Benehmen, die feindselige Haltung, Feindseligkeiten, cum alqo mihi inimicitiae sunt od. intercedunt, ich habe usw., Cic.: inimicitias gerere, Cic., exercere, Sall.: inimicitias suscipere, Cic., deponere, Anton. in Cic. ep., od. ponere, Cael. in Cic. ep.

Latin > Chinese

inimicitia, ae. f. :: 恨。相仇。Mecum inimicitias communicasti 汝以吾仇爲己仇。