intentatus

Latin > English (Lewis & Short)

in-tentātus: a, um, adj.,
I untouched.
I Lit.: vacca intentata jugo, Sen. Med. 62. —
II Trop., untried, unattempted: miseri, quibus Intentata nites, Hor. C. 1, 5, 12: nil intentatum nostri liquere poëtae, id. A. P. 285: sors rerum, Verg. A. 10, 39: iter, Tac. A. 1, 50.
intentātus: a, um, Part., from intento.

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) intentātus, a, um, part. de intento.
(2) intentātus,¹³ a, um (in priv.), non touché, non essayé : Hor. P. 285 ; Tac. Ann. 1, 50.

Latin > German (Georges)

(1) intentātus¹, a, um (in u. tento), I) unangetastet, v. Pers., Hor. carm. 1, 5, 13. Sen. Med. 61. – II) übtr., unangetastet, unberührt, unversucht, iter, ungebahnter, Tac.: haec intentata manebat sors rerum, Verg.: cur certaminis huius intentata mihi fortuna relinquitur? Ov.: videbis nihil humanae audaciae intentatum, Sen.
(2) intentātus², a, um, Partic. v. intento, w. s.

Latin > Chinese

intentatus, a, um. part. p. v. intento. :: Intentati gladii 掛刀以嚇。