praefandus
From LSJ
Εὐφήμει, ὦ ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα μέντοι αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα καὶ ἄγριον δεσπότην ἀποδράς → Hush, man, most gladly have I escaped this thing you talk of, as if I had run away from a raging and savage beast of a master
Latin > English (Lewis & Short)
praefandus: a, um, P. a. of praefor, q. v.
Latin > French (Gaffiot 2016)
præfandus, a, um, verbal de præfor, qu’on doit s’excuser de nommer, déshonnête, obscène : Plin. 7, 171 || -da, ōrum, n., expressions déshonnêtes : Quint. 8, 3, 45.
