sollicite

From LSJ

ἐν μὲν γὰρ ταῖς ἐπιστολαῖς αὐτοῦ οὐδὲ μνήμην τῆς οἰκείας προσηγορίας ποιεῖται, ἢ πρεσβύτερον ἑαυτὸν ὀνομάζει, οὐδαμοῦ δὲ ἀπόστολον οὐδ' εὐαγγελιστήν (Eusebius, Demonstratio evangelica 3.5.88) → For in his epistles he doesn't even make mention of his own name — or simply calls himself the elder, but nowhere apostle or evangelist.

Source

Latin > English

sollicite sollicitius, sollicitissime ADV :: anxiously; with a troubled mind; with anxious care

Latin > English (Lewis & Short)

sollĭcĭtē: adv., v. sollicitus.

Latin > French (Gaffiot 2016)

sollĭcĭtē¹² (sollicitus),
1 avec inquiétude : Sen. Ep. 76, 30
2 avec soin, avec précaution, avec sollicitude : Sen. Clem. 1, 26, 2 ; etc.; Plin. Min. Ep. 6, 15, 4 || sollicitius Plin. Min. Ep. 1, 4, 2 ; -issime Suet. Claud. 18.

Latin > German (Georges)

sollicitē, Adv. (sollicitus), I) bekümmert, ängstlich, Sen. u. Sil. – II) sorgfältig, angelegentlich, soll. providere, ut etc., Plin. ep.: sollicitus et intentius tui me quam mei excipiunt, Plin. ep.: urbis annonaeque curam sollicitissime semper egit, Suet.: sollicitissime carendum est in docendo superbiae vitium, Augustin.

Latin > Chinese

sollicite. adv. c. s. :: 用心。勤謹然。— laetus 喜且愼者。