βωβός
Μί' ἐστὶν ἀρετὴ τἄτοπον φεύγειν ἀεί → Numquam non fugere inepta , et hoc virtutis est → Die einzge Tugend: meiden, was abwegig ist
English (LSJ)
βωβή, βωβόν, dumb, ἐκ γενετῆς κωφοὶ καὶ β. Plu.Fr.inc.149, cf. Phlp.in GA223.32; also, = πηρός, χωλός, Hsch.
Spanish (DGE)
-ή, -όν
1 mudo ἐκ γενετῆς κωφοὶ καὶ βωβοί Plu.Fr.149B., cf. Phlp.in GA 223.32.
2 mutilado, cojo Hsch.
Greek Monolingual
βλ. βουβός.
Frisk Etymological English
Grammatical information: adj.
Meaning: a dificit, acc. to H. = χωλός, πηρός (πτορός cod.); by Plu. Fr. inc. 149 coordinated with κωφός; im ModGr.. = dumb.
Derivatives: PN Βωβᾶς, Βουβᾶς Robert, Noms indigènes 30-33.
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Cf. κολοβός, κλαμβός etc. (Chantr. Form. 261).
Frisk Etymology German
βωβός: {bōbós}
Meaning: Bez. eines Gebrechens, nach H. = χωλός, πηρός (πτορός cod.); bei Plu. Fr. inc. 149 mit κωφός koordiniert; im Neugr. = stumm.
Etymology: Bildung wie κολοβός, κλαμβός usw. (Chantraine 261, Specht Ursprung 262f.); nach Grošelj Živa Ant. 4, 168f. als stumm onomatopoetisch zu βωβύζειν· σαλπίζειν H.
Page 1,278
