γενειήτης

French (Bailly abrégé)

εω (ὁ) :
ion. p. *γενειάτης;
homme ou animal barbu.
Étymologie: γενειάω.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

γενειήτης -ου γενειάς ep. gen. γενειήτεω ; Dor. acc. γενειήταν, als adj. bebaard.

German (Pape)

ion. = γενειάτης.

Russian (Dvoretsky)

γενειήτης: дор. γενειήτᾱς, ου adj. m бородатый (Διὸς υἱός Theocr.; φιλοσοφίας υἱὸς λεγόμενος Luc.; τράγος Anth.).

Greek (Liddell-Scott)

γενειήτης: -ου, ὁ, Ἰων. ἀντὶ γενειάτης.

Spanish (DGE)

-ου
• Alolema(s): dór. -ήτας Theoc.17.33
barbado Διὸς υἱόν de Heracles, Theoc.l.c., ἄρτι γ. apenas echada la barba Iul.Or.11.131a
•subst. ὁ γ. Pan, Call.Dian.90
•c. cierto matiz despect. barbudo del Diálogo personif., Luc.Bis Acc.28, cf. Rh.Pr.23
•de ciertos anim.: del salmonete (cf. γενειῆτις), Hsch.γ 239, el macho cabrío, Hsch.γ 239
•de un gallo papujado Babr.124.11.

Greek Monotonic

γενειήτης: -ου, ὁ, Ιων. αντί γενειάτης.