εθνικότητα

From LSJ

Τὸν εὖ ποιοῦνθ' (εὐποροῦνθ') ἕκαστος ἡδέως ὁρᾷ → Den, der ihm wohltut, freut ein jeder sich zu sehn

Menander, Monostichoi, 501

Greek Monolingual

η
1. καταγωγή από ένα έθνος, ιθαγένεια, υπηκοότητα
2. η εθνική υπόσταση, η ιδέα του έθνους
3. το σύνολο τών ατόμων που κατοικούν σε ξένη χώρα και ανήκουν στο ίδιο έθνος, η μειονότητα («τα δικαιώματα τών εθνικοτήτων»).
[ΕΤΥΜΟΛ. Απόδοση ξεν. όρου (πρβλ. γαλλ. nationalite). Η λ. εθνικότης μαρτυρείται από το 1833 στους Ελληνικούς Κώδικες].