καταπαλτικός
From LSJ
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
ή, όν (in literary texts καταπελτικός), of or belonging to catapults, βέλη IG2². 1487.102; ὄργανα καὶ βέλη Plb. 11.11.3, cf. Str. 17.3.15, Bito 62.4; τὰ κ., = καταπάλται, Plb. 9.41.5; τὸ κ. artillery, DS. 14.42.
Greek Monolingual
καταπαλτικός, -ή, -όν (Α)
βλ. καταπελτικός.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
καταπαλτικός -ή όν [καταπάλτης] van een katapult.
