μειδάμων
From LSJ
τεκμαιρόμενοι προκατηγορίας οὐ προγεγενημένης → deducing from the fact that there was no previous accusation
τεκμαιρόμενοι προκατηγορίας οὐ προγεγενημένης → deducing from the fact that there was no previous accusation
[ᾱ], ονος, ὁ, ἡ, smiling, Hymn.Is.147.
μειδάμων: [ᾱ], Βοιωτ. = τῷ Ἰω. μηδαμῶν καὶ τῷ Ἀττικ. μηδένων, Kaib. Ep. 1028.
μειδάμων, -ονος, ὁ και ἡ (Α)
αυτός που του αρέσει να γελά, φαιδρός, ευχάριστος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μειδάω (πρβλ. μείδημα)].